Rientro dalle vacanze estive, dieci giorni passati al Nord a casa della sorella di Anna, appena arrivati sotto casa …
Mudù … nà nà cè bbèlle pàrcheggie pròpre sòtt’à càse … cè fùrtune ca hame àvute, … Annì scinne e fàmme à manòvre ca nònge s’allùce nijnde cù tòtte stè zàgaglie rète! …
Anna scende e lo aiuta a fare la manovra di retromarcia per il parcheggio, ma nonostante tutto Lino borbotta continuamente.
Ma cì càvule nel’ha fàtte fà … stàmme tànda bbùene a Tàrde … hame sciùte à ‘ffà le vàcanze d’a sàzizze … e cì sòrde iàvetave a Newiòrke cè àvemma pigghià ù pìroscàfe? …
… E po’ àccòme hame fàtte à pàrtenze ‘indelliggende hame fàtte ù rètorne ‘indelliggende … fa ca n’avemme dàte appundamènde sùse all’autostràde cù tòtte le crìstiàne … miiinghia … e tòtte ‘idelliggende àccòme a nùje sò …
Sìne Lì … e mèzzeche … tòtte ù viagge sèmbre nà còs’è dìtte … nù rùscia rùsce cùndìnue … ma cè s’ha ‘ngàndàte ù dìsche? … hame àrrevate … e cè còs’è … e fàlle pè l’àneme de le pìccìnne ca nònge honne pigghiate rìggitte mànghe cìnghe mènute!
Vabbè … stàmene cìtte … tànde tìne sèmbe rasciòne tùne!
Dopo aver parcheggiato apre il cofano dell’automobile e comincia a scaricare i bagagli.
Mìchè … và chiàme l’ascenzòre à papà, ca àlmene ù trùame prònde … e àzzìcche a carescià ‘nguàccheccòse … nà Silvia à papà … pìgghie stè dò bùste ca so lìggère …
Dopo aver trasportato tutto davanti all’ascensore Anna fa il primo viaggio con i piccoli e con una parte di bagagli, arrivata al piano, scarica tutto ma si rende conto che le chiavi di casa le ha Lino, quindi resta in attesa che il marito, ultimato di caricare le ultime cose, arrivi al piano.
Mammamèje … mànghe cè àvemme fàtte nù traslòche o àvemma rùmanè pè n’òtre e quàttre mìse ne pùrtamme tòtte stè rròbbe … e cè còs’è …
Mè hame àrevate … jàpre à pòrte e tràsìme ca a prìma còse ca hagghija fa jè ca hagghije àddaqquà le chiànde!
Je imbècie hagghija scarecà à vìscìche … ca nònge a fàzze chiù … ehehehehe …
Nò papà, vado prima io!
Vabbè, allòre je àddaqque le chiànde dè le fùrmichele!
Mèna stuè, vìde ci jàpre!
Appena aperta la porta Lino resta sbigottito, non riesce neanche a varcare la soglia di casa, Anna con un fremito emette un urlo e …
Màmmamèjeeee … ce ha sùccesse … màmmamèjeeee …
Le làdre … honne tràsùte le làdreeeee … mudù cè casìne … tòtte còse honne squàsciàte!
Ma cè scèvene cèrcanne cà nuje sìme pùverìjdde!
Entrano saltellando sulle cose sparse per terra ed i bambini li seguono, mentre Silvia scoppia in un pianto fragoroso, Anna la prende in braccio e scoppia a piangere aumentando l’effetto di angoscia e disperazione nel cuore di Lino.
Stè fìgghije dè bòna màmme … stè làtrìne … l’honne sciùte a truvà le miglionàrie ca àvevene àrrùbbà … honna scèttà ù sànghe stè chiàveche dè mèrde!
Lino … vìde ijndre aù cùmmò … stè l’ore dèlle pìccìnne? … ù rèloggie tùe … à cùllana mèje? …
Nò stè chiù nijnde Annì … nò stè chiù nijnde! … mò chiàme à pòlizzìe!
Prende il telefonino e compone il numero.
… Pròndo pòlizzia? … venite sùbbete che hònne arrùbbàte a càsa mia … siine sì … tòtte còse e honne squasciate tùtte còse! … àvenite prèste pèppiacère!
Naaa e cè vùlevene pùre ijndre aù bàgne … ù mòbelette honne squàsciate!
Lino entra in soggiorno e crolla sul divano, chiama Michele e se lo stringe forte al petto, Anna lo segue e gli siede affianco con Silvia tra le braccia, i quattro affranti e disperati si abbracciano …
Nò vè preoccùpate ca n’accattàme tòtte còse àrrete … à rèfacìme à càse, … se pòtene àrrubbà tòtte còse … ma nisciùne po’ dèstrùggere à fàmigghja mèje!
pepp’nest